Dannsa

by Victoria NicÌomhair

Togaibh ur casan is togaibh ur cinn,
gu mullach nam beanntan is bonn na tìr –
an ceòl a ’ruith ’s a’ sruthadh tromhaibh,
mar cheò na mara, ur còmhdachadh mìn.

Gach casadh na dreasa is ruidhle nan cas,
mar iolaire eireachdail air sgèith os cionn àrd –
ur gluasadan rèidh mar shnàithlean dhan t-snàthad,
ag obair le ruitheam nàdarra gun teòradh no stad.

Leis a’ phong-chiùil mu dheireadh, thàinig fois air an t-saoghal,
nochd gàire nad shùilean ’s tu deiseil as ùr –
le ceòl nad chridhe is casan làn eachdraidh,
’s ar sgeulachdan dannsa a mhaireas gu sìorraidh.